Transformationeel leiderschap is een krachtig hulpmiddel bij veranderingen. Workshop waarbij je ontdekt in het natuur je eigen kracht. Een reis van bewustwording en transformatie, van ervaren en onderzoeken.
Het boek over de tocht van Bruin Spek is gebruikt als inspiratie voor jouw eigen reis van de held in de natuur.
Bruin Spek’s Spirituele Tocht (inleiding): Een Gedicht over de Apocalyps, Chakra’s en Engelen
Door modder en sneeuw struukelt een man,
Zonder schoene, mar met ‘n naam zo groot en dann.
Zijn kleedere gescheurd, z’n har vol pijn,
Mar in z’n ogen bleef der altied ’n schijn.
Men sprak van Bruun Spek, de zoon van de visser,
Vertrokken met kanonne, naor de oorlog gezender.
Schouders vol leste, een hart vol verdriet,
Mar hij blef d’r gaon, steeds verder in het lied.
Napoleon viel, de stried was voorbij,
De soldaten keerden huus, sommige vrij.
Anderen stierven, verloren op ’t pad,
’n Verhaal zo groot, as de Bijbel die ’t leven vertaalde, ja dat.
Mar Bruun Spek, de visser, liep door,
Zijn geest was sterk, z’n ziel vol met roer.
Geen officier, geen held op papier,
Toch vond hij z’n weg, keer op keer,
In de stilte, in de strijd, bleef hij vast.
Een gewone visser, maar zo vol van kracht.
Van Marsseille naor de oorgat van de Zuiderzee,
Langs de velden trok hij, de wind als z’n mee.
De oorlog achter zich, op zoek naar eigen zee,
Lopend met de fluisterwind, o zo zéér.
Engelen leide hem in de nacht zo stil,
Onzichtbaar, mar dichtbij, met kracht en wil.
Een oeroude kracht van geloof, zo groot,
Die hem broo’d gaf, als alles leek te loat.
De diere voelden zijn kracht, zagen z’n ziel,
In de stilte van de natuur, het voelde als ’n doel.
Toen der geen broo’d was, geen spek, geen kaas,
Onzichtbaar, mar tastbaar, in elk Nicolas of Sinterklaas.
De wind fluisterde zacht, de sterren gaven raad,
Hij wilde geen oorlog, geen kroon, geen straat.
Elke stap bracht hem weer gewoon,
Ietsje dichterbij ’t land, waar zijn moeders hand begon.
In de stilte van de dijk, waar de zee de horizon kust,
Fluistert de wind, zacht en niet te mis,
Over Bruun Spek, die alles verloor,
Mar van hoop nooit brak, bleef hij groot.
Als ge straks ga lopen langs de dijk,
Dan fluistert de wind zacht, soms wel gelijk.
Over ’n man zonder gelijk,
Die alles verloor bij zijn vertrek,
Maar van hoop geen gebrek, want hij was Bruun Spek.
Zijn kracht kwam van binnen, van de chakra’s zo groot,
Van engelen kreeg hij kracht, en bewoog door de dood.
Ohm door de duisternis, met een sterkte als licht,
Bruun Spek was meer dan ’t leed, hij was ‘n levend gedicht.
